HISTORY MALACCA

History Melaka owes its existence to the rise of the port of Melaka in the 15th century. The State of Melaka served as a hinterland to this port. While the founding of Melaka is shrouded by lack of historical evidence, there is some evidence to suggest that Melaka was founded by Parameswara, a Hindu prince from Palembang/Sumatra, around the year 1400. Legend has it that when Parameswara reached Melaka from Muar, he sat down under a tree for a rest. While resting he saw something strange. A mousedeer (known locally as 'pelanduk'), which was being chased by a dog, suddenly turned around and attacked its pursuer, putting it to flight. Impressed by the bravery of this tiny, docile animal, Parameswara decided there and then, that, that site would be the site of his new kingdom. He decided to call his new kingdom Melaka after the name of the tree under which he was resting. During the course of the next hundred years Melaka developed as the most important entreport port in this part of the world. Besides its growth as an important port, Melaka also played a major role in the spread of Islam in this region. Historians have many theories as to how Islam came to this part of the world. Professor Treggoning, a former lecturer in history at the University of Singapore and a respected authority on the history of South East Asia, has suggested that Islam came to Melaka from China. Other authorities believe that Arab traders from the Middle East spread it to this part of the world. There are also suggestions that Islam came to Melaka from Arabia via India. Whatever the case may be, one thing is certain. Melaka became the focal point for the spread of Islam in this region when Parameswara, the founder of Melaka, converted to Islam, on his marriage to a princess from Pasai in Indonesia. The Empire During the reign of Parameswara and the Sultans that followed, Melaka continued its territorial growth and extended its economic sphere of influence. A major part of the Malay Peninsula and parts of the Malay - Indonesian archipelago came under its direct or indirect control through conquests, marriages and trade alliances. China was the most powerful country in Asia at that time, and Melaka's good relations with China gave it the recognition and security it needed, to enable it to prosper. The success of Melaka as a port city helped the Malays regain their status as commercial intermediary for the region, which for a long time was in the hands of the Kingdom of Sri Vijaya, followed by the Majapahit Empire. Melaka was ruled by a structured and hierarchical pyramid system. The apex of the pyramid was the Sultan. Below him were the Four Higher Council Members (Pembesar Berempat), which comprised of the Bendehara (Prime Minister), the Temenggung (Minister of Home Affairs), the Penghulu Bendahari (Minister of Finance) and the Laksamana (Admiral / Minister of Defence) The Conqueror Melaka's strategic location in Malay-Indonesian archipelago, both commercially and militarily, attracted major powers of the day, looking to extend their sphere of influence in the region, and become major players in the lucrative spice trade. In AD 1446 and again in AD 1456 the Siamese made attempts to conquer Melaka but they were thwarted. Next came the Portuguese led by Alfonso de Albuquerque. The Portuguese, a major European naval power of the day, conquered Melaka in spite of the tough resistance by the natives. During this era of European colonization, Melaka became a pawn in the midst of bitter European political and economic rivalry. The Dutch, another major maritime and economic powerhouse, captured Melaka from the Portuguese in 1641. The Dutch ruled Melaka from 1641-1675. They tried to re-establish Melaka's importance as an entrepot port but as much as they tried they were unable to do so.. This was due to the fact that the East - West spice trade route was by this time firmly under the control of the British, who had a string of ports under its control stretching from Europe to Asia. The conflicts among the super-powers of that period played a major role in the destiny of Melaka The English East India Company took control of Melaka from the Dutch during the period of the Napoleonic Wars, to prevent it falling into French hands. By the terms of the Treaty of Vienna of 1818 which marked the end of the Napoleonic wars in Europe, Melaka was returned to the Dutch. In 1824 the British and the Dutch signed the Anglo-Dutch Treaty. One of the terms of this treaty was the demarcation of their respective spheres of influence in the Malay-Indonesian archipelago. As a result Melaka was handed over to the British in exchange for Bencoolen in Sumatra. rujukan dari : http://melakacom.net/malacca/history.htm

SEJARAH PALESTIN

SEJARAH AWAL
 

1.Sebenarnya sejarah bani Israel wujud sedari zaman Nabi Ibrahim lagi. Namun, kita susuri sedari kependudukan Bani Israel itu di Mesir, sepertimana yang diutuskan Nabi Musa a.s kepada mereka.

2.Kita tahu melalui al-Quran, bahawa Firaun dan tenteranya mengejar Nabi Musa dan kaumnya sehingga ke Laut Merah, di mana ketika itu Nabi Musa menggunakan mukjizatnya membelah dan menyeberangi lautan tersebut.

3.Setelah itulah Nabi Musa dan kaumnya Bani Israel mendiami tanah Palestin tersebut.Kita boleh baca sendiri dalam al-Quran, betapa kaum ini semakin lama semakin besar kepala, meminta yang pelbagai daripada Nabi Musa dan sebagainya.

4.Kita juga boleh lihat kisah Talut dan Jalut yang berlaku setelah kewafatan Nabi Musa, sebagaimana yang diceritakan dalam al-Quran melalui surah al-Baqarah.

5.Setelah Talut menawan kembali tanah Palestin daripada kekuasaan Jalut, tampuk pemerintahan Palestin disambung pula oleh Nabi Daud. Seterusnya disambung oleh Nabi Sulaiman, dengan bala tenteranya dan kegemilangan kerajaannya (termasuk haiwan, jin dan angin).Palestin dimiliki oleh Bani Israel, sehinggalah lebih kurang 60 tahun sebelum kelahiran Nabi Isa.

6.Pada tempoh ini, kerajaan Rom menekan kependudukan Bani Israel di tanah Palestin tersebut, sehinggalah akhirnya tanah Palestin dijarah oleh tentera Rom dan kaum Bani Israel diusir keluar lalu tersebarlah kaum Bani Israel, atau dikenali sekarang sebagai Yahudi, ke serata dunia.

7.Sejak itu, tanah Palestin menjadi milik kerajaan Rom.Sehinggalah setelah kelahiran Nabi Isa, seterusnya kewujudan agama Kristian.

8.Lebih kurang pada tahun 300 Masihi, kerajaan Rom di bawah pemerintahan Raja Constantine yang menjadikan Constantinople sebagai pusat pemerintahan, mengalami Kristianisasi.Sejak dari tempoh tersebut, kerajaan Rom menguasai Palestin.

rujukan dari : http://beepahmad.blogspot.com/2012/12/sejarah-awal-palestin-save-gaza.html

Langka, Langkasuka, Lakawn, or Langgasu

The general conclusion to be drawn from the traces of ancient culture in the Peninsula is that the southern portions of the country were often visited but never really occupied by any civilised race until the Malays came in AD 1400. Such a conclusion would not, however, be true of the Northern States, of Kedah, Kelantan, Trang and Singgora. There are found undoubted evidence of the existence of powerful Buddhist States like that of Langkasuka, the kingdom of alang-kah suka or of the Golden Age of Kedah, still remembered as a fairyland of Malay romance.
This Langkasuka was a very ancient State indeed. It is mentioned in Chinese records as Langgasu as far back as AD 500, and was then reputed to be four centuries old; its name probably survives to this day in the "Langkawi" islands off the Kedah coast. The exact position of the Kingdom of Lang-ya-siu is unknown; but in the Youen-kien-loui-han, a record places Lang-ya-siu at the south point of Coehinchina, close to the country of Pan-pan.
The old kingdom of Langka, Langkasuka, Lakawn, or Langgasu was an ancient State that is the great mystery of the Peninsula. As far back as 400 AD, there are old Chinese records that tell of a powerful kingdom of "Langgasu" or Langkasuka, which seems to have filled up the north of Malaya, stretching from sea to sea. A thousand years later there is the Javanese story of the great war of 1377 AD the last mention of Langkasuka as an independent contemporary State as one of the kingdoms overcome by Majapahit in AD 1377. It may be inferred that the great Siamese conquest of the fifteenth century put an end to the old kingdom.
Langkasuka lasted on as a Siamese viceroyalty under a "Raja" of its own up to recent times. The capital of the viceroyalty was at Nakawn Sri Tamarat, but the ruins of a more ancient capital are shown on quite another site. Its greatness is more than a tradition. Here and there, in the forests of the Siamese western States, are found fallen cities and temples, the relics of a civilisation that built in imperishable stone.
Now and again in the dialects, games, songs, and magical formulae of the Malay kingdoms of the north, are found strange words and expressions, the relics of an Indo-Chinese language that was not Siamese. In the same region are strange customs and strange arts, notably the chufam or gilt and enamelled silver-ware of Ligor. From this country also there radiated companies of strolling players, the ma'yong, mendora and mekmulong, to the Malay south and the wayang lean and lakaim to the Siamese north.
High standards of architecture, high perfection of craftsmanship, a rich stock of plays and dramas: surely these things are evidence enough of the wealth and luxury of the ancient Langkasuka. As for the State itself, its story is forgotten; it has become a shadowy tradition as the fairyland of alang-kah-suka, a mere variant of its real name. Some day perhaps the ruins will yield up their secret. But until that day comes the mystery of this old civilisation will lend a special interest to any relic of the fallen State, and the musical plays of northern Malaya can claim this interest.

rujukan dari :  http://www.globalsecurity.org/military/world/malaysia/history-langka.htm

PERJUANGAN KEMERDEKAAN

Kandungan.

1. Dasar penyatuan
2. Rancangan masa perang
3. Pentadbiran Tentera British (BMA)
4. Perlembagaan Malayan Union
5. Kedudukan Sultan
6. Misi Mac Michael
7. Perpaduan Melayu
8. Rakyat Orang Melayu
9. Tamatnya Malayan Union

Dasar penyatuan

British sudah merancang membentuk Liga Malaya atau Kesatuan sejak tahun 1930-an. Bahkan kalau dilihat dasar desentralisasi yang merupakan langkah pertama untuk memujuk negeri-negeri di luar Negeri-negeri Melayu Bersekutu dijalankan sejak tahun 1990. penaklukan jepun dilakukan dalam masa yang singkat (bermula 8 Disember 1941- 31 Januari 1942) dan pemerintahannya (Disember 1941-Ogos 1945) telah mengejutkan pihak British. Penyatuan pentadbiran dianggap satu bentuk penyelesaian yang munasabah bagi pertahanan Tanah Melayu bagi masa yang akan datang. British berpendapat untuk mengubah dasar dan sruktur Tanah Melayu sebelum perang.

Rancangan Kesatuan Malaya telah diputuskan oleh Whitehall. Pada bulan Oktober 1945, kerajaan British menetapkan untuk mengubah tiga dasar utama sebelum perang :

a.Kedaulatan raja-raja.

b.Autonomi negeri-negeri Melayu.

c.Hak istimewa orang Melayu.

Pejabat perang dan kolonial merancang untuk membina Tanah Melayu selepas ditakluk semula secara ketenteraan. Dan selepasitu, pentadbiran Tanah Melayu akan diletakkan dibawah pemerintahan tentera. Pemerintahan tentera dianggap masa yang sesuai untuk memaksa dasar-dasar British ke atas Tanah Melayu. Bagi merancang langkah-langkah yang perlu diambil, kerajaan British menubuhkan satu unit khas dikenali sebagai MPU (Malayan Planning Unit).

 Rancangan masa perang

MPU ditubuhkan pada pertengahan tahun1943 dan diletakkan di bawah Jabatan Timur Jauh Pejabat Tanah Jajahan yang diketuai oleh Edward Gent. MPU diketuai oleh Jeneral Ralph Hone. Pegawai-pegawai yang terlibat dalam unit ini antaranya Mckerron, H.C.Willan, Brigadier A.T Newboult, Kolonel E.V.G. Day dan kolonel M.C Hay. Manakala Victor Purcell diberi tugas untuk meneliti hal ehwal orang cina.

MPU meminta pandangan daripada bekas-bekas pegawai tadbirnya bagi membantu penyusunan pentadbiran Tanah Melayu selepas peperangan. Ramai antara mereka yang menghantar memorendum kepada MPU.

Pada peringkat awal, British berpendapat Negeri-negeri Melayu, Negeri-negeri Selat (kecuali Singapura) dan Borneo British perlu disatukan manakala Singapura diberi status khas. Bagaimanapun menjelang bulan Mac,1943, Borneo British dianggap belum bersedia untuk menyertai kesatuan. 

Pada bulan Mei 1944 kabinet perang British bersetuju untuk mengubah perlembagaan dan sistem pentadbiran Tanah Melayu sebelum perang.matlamatnya untuk mencapai keberkesanan permerintahan dan sebagai langkah awal ke arah pemerintahan demokratik. British juga akan menggalakkan penyatuan kaum dalam pemerintahan sebagai langkah awal berkerajaan sendiri. Ralph Hone berpendapat sebelum perlembagaan Malayan Union diperkenalkan, satu perjanjian baru dengan sultan-sultan diperlukan. Masa yang sesuai untuk berunding dengan mengugut ialah sewaktu pemerintahan tentera.

 Pentadbiran Tentera British (BMA)

Jepun menyerah kalah pada 15 Ogos 1945. Lord Louis Mountbatten, Pemerintah Tertinggi Pihak British mempunyai kuasa penuh dalam semua bidang dan bertanggungjawab ke atas Tanah Melayu. Tanah Melayu diletakkan dibawah BMA (British Military Administration). Mejar Jeneral Ralph Hone (bekas ketua MPU) dilantik sebagai ketua Pegawai Hal Ehwal Awam manakala Brigadier H.C. Willan sebagai pembantu. BMA ditugaskan untuk mengembalikan kekuasaan British, memelihara undang-undang dan peraturan, mengendalikan sumber manusia dan kebendaan bagi tujuan pemulihan serta membuat persediaan ke arah pemerintahan awam.

Pentadbiran tentera di Tanah melayu bermula pada bulan September 1945 hingga Mei 1946. pada asasnya, pentadbiran ini merupakan organisasi tentera. Walaupun begitu, terdapat juga penasihat, terdiri daripada orang awam. Sebahagian besar pentadbir-pentadbir BMA tidak berpengalaman dalam urusan pentadbiran kerajaan. BMA gagal menangani maalah yang ditinggalkan oleh kesan peperangan. Antara masalahnya :

a.BMA tidak dapat mengawal tentera-tenteranya yang bertindak sewenang-wenangnya dan melanggar undang-undang.

b.BMA menimbulkan kesulitan rakyat dengan tindakan segeranya mengumumkan wang Jepun tidak laku. Kesannya rakyat tidak dapat membeli barang keperluan dan memberi tekanan ekonomi kepada rakyat.

c.BMA gagal mengatasi warisan zaman Jepun seperti pasar gelap, penyeludupan, rasuah dan sebagainya.

d.Pergaduhan kaum dan balas dendam berlaku secara berleluasa dan BMA gagal menenteramkan keadaan.

Akibat pelbagai masalah, Bma menyerahkan kuasa kepada kerajaan awam pada bulan April 1946. langkah ini diharap dapat memberi keyakinan baru di Tanah Melayu.

Perlembagaan Malayan Union

Rancangan Malayan Union dibincangkan secara serius pada peringkat kebinet oleh kerajaan Parti Buruh pada bulan Julai 1945. Rancangan kerajaan diumumkan pada bulan Oktober 1945 dan isi kandungannya dikeluarkan pada 1 Januari 1946. Butir-butir perlembagaan dikeluarkan dalam warta kerajaan “ Kertas Putih 6724” bertarikh 22 Januari 1946.

Menurut perlembagaan Malayan Union negeri-negeri Melayu, Pulau Pinang dan Melaka akan disatukan di bawah satu pentadbiran. British berpendapat kesatuan perlu kerana sebelum ini tiap-tiap negeri menjalankan pentadbiran membuat undang-undang sendiri dan sukar untuk menyerahkannya. Walaupun pemerintahan dipusatkan kerajaan negeri akan diberi kuasa menguruskan hal ehwal tempatan tetapi dengan persetujuan pusat.

Ketua pentadbiran kerajaan kesatuan ialah gabenor dengan dibantu oleh  Majlis Eksekutif dan perundangan. Majlis Eksekutif terdiri daripada lima orang ahli iaitu Ketua Setiausaha, Pegawai Negara, Setiausaha Kewangan dan dua orang lagi ahli yang akan ditentukan oleh gabenor. Majlis ini juga dianggotai oleh lima orang ahli tidak rasmi.

Majlis perundangan mengandungi dua puluh satu orang ahli tidak rasmi , dan ahli rasmi tidak lebih daripada dua puluh satu orang. Dengan ini ahli tidak rasmi akan mempunyai majoriti dalam dewan. Ahli-ahli tidak rasmi akan dilantik mewakili tiga kumpulan kaum utama – (1) melayu (2) Cina dan (3) Eropah, India, Eurasian dan sebagainya. Setiap komponen akan diwakili oleh tujuh orang ahli.

Negeri-negeri pula mempunyai Majlis Penasihat yang diketuai oleh sultan. Baginda akan melantik ahli-ahli majlis, tetapi mesti mendapat pengesahan gabenor. Majlis ini akan menasihatkan sultan dalam semua perkara berhubung dengan agama Islam dan adat istiadat melayu. Bagaimanapun hal ini mesti dirujukkan kepada Pesuruhjaya Residen dan mendapat persetujuan Residen.

Majlis Penasihat Pusat yang dipengerusikan oleh gabenor dan dianggotai oleh sultan-sultan akan membincangkan lebih lanjut tentang hal ehwal agama Islam dan adat istiadat Melayu. Jelas gabenor mempunyai kuasa yang selama ini menjadi hak istimewa raja-raja.

Tanah Melayu mungkin akan diberi kemerdekaan dan Malayan Union dianggap langkah pertama ke arah itu. Kemerdekaan tidak akan diberi selagi kaum-kaum tidak bersatu. Bagi kepentingan imigran, pemberian kerakyatan dilonggarkan kepada semua bangsa manakala hak istimewa orang melayu ditarik balik. Kewarganegaraan akan diberi atas nama Malayan Union. Mereka yang layak mendapat kerakyatan :

a.Mereka yang dilahirkan di Tanah Melayu dan Singpura.

b.Mereka yang menetap selama 10 tahun daripada 15 tahun yang lalu.

c.Mereka yang menetap di Tanah Melayu atau Singapura selama 5 tahun.

d.Rakyat Btish boleh mendapat kerakyatan Malayan Union tanpa hilang kerakyatan British.

e.Mereka yang mengangkat sumpah taat setia kepada Malayan Union.

Kedudukan Sultan

Sultan yang naik tahta sebelum perang dan masih memerintah terdiri daripada sultan Johor, Pahang, Perak, Selangor dan Negeri Sembilan. Sultan Selangor pada mulanya disingkirkan oleh pemerintaha Jepun dan digantikan dengan Sultan Musaudin. Apabila British kembali, Sultan Musaudin dibuang di buang ke Pulau Cocos dan Sultan Alam Syah dirajakan semula.

Sultan yang menaiki tahta pada masa pemerintahan Jepun terdiri daripada Sultan Ali (Terengganu), Raja Syed Hamzah (perlis), Sultan Ibrahim (Kelantan) dan Sultan Badlisyah (Kedah). Pihak British belum membuat keputusan muktamad tentang kedudukan sultan-sultan yang dilantik semasa pentadbiran Jepun. Pihak British mahu menggunakan keadaan ini bagi memastikan sultan-sultan akan menandatangani perjanjian baru jika mahu kedudukan bagunda di iktiraf. Orang yang ditugaskan untuk mendapat tandatangan sultan ialah Sir harold Mcmichael. Sebelum itu, H.C.Willan ditugaskan untuk bersemuka dengan sultan-sultan bagi mengetahui reaksi awal.

 Misi Mac Michael

 Sir Harold Mac Michael seorang yang berpengalaman luas dan pernah berkhidmat di Sudan, Sub, Gabenor Wilayah Darfur, Penolong Setiausaha Awam, Gabenor Tangayika (1933-1937) dan Pesuruhjaya Tinggi Palestin dan Trans-Jordan (1938-1944).

              

 Mac Michael tiba di pelabuhan Kelang pada 11 Oktober 1945 dengan kapal H.M.S Royalist. Beliau diiringi oleh H.T Bourdillon dan A.T. Newboult. MacMichael dipertanggungjawabkan oleh Pejabat Tanah Jajahan bagi mendapat perjanjian baru dengan sultan-sultan. Dengan perjanjian baru, kedaulatan negeri-negeri Melayu akan diserahkan sepenuhnya kepada British. Setelah itu, barulah British dapat membentuk perlembagaan Kesatuan Malaya.

Mac Michael memulakan misinya ke Johor. Pada18 Oktober 1945, Sultan Ibrahim yang dianggap oleh British sebagai pro-Jepun telah bersetuju untuk menandatangani perjanjian baru. Selepas itu, Mac Michael menghadap

i.23 Oktober- Sultan Alam Syah (Selangor)

ii.31 Oktober- Sultan Abu Bakar (Pahang)

iii.13 November – Yam Tuan Besar Tunku Abdul Rahman. (Negeri Sembilan)

iv.20 November- Sultan Abdul Aziz. (Perak).

v.2 Disember – Sultan Badlisyah (Kedah).

vi.Raja Syed Putera (Perlis)

vii.17 Disember – Sultan Ibrahim (Kelantan).

viii.Sultan ISmail (Terengganu).

Mac Michael mendapat tentangan daripada beberapa orang sultan terutama Sultan Badlisyah dan Yam Tuan Besar Tunku Abdul Rahman, Negeri Sembilan.

James Allen berpendapat Malayan Union dirancang kerana sentimen anti-melayu dan sebagai penghormatan kepada orang cina yang menyokong British semasa perang. Pandangan ini disetujui oleh beberapa pengkaji yang beranggapan matlamat Malayan Union ke arah membentuk nasionalisme dan kesedaran Malaya dimana rakyat berbilang kaum akan memberi taat setia. Dan tentunya juga rancangan ini kerah menjayakan dasar dekolonisasi British.

 Reaksi bukan melayu

Kerajaan british tidak segera menerbitkan Kertas Putih Malayan Union. Berita tentang penubuhannya hanya diketahui melalui siaran radio BBC pada hari Selasa 22 Januari. Berita akhbar dikeluarkan  oleg Reuter. Apabila Kertas Putih dikeluarkan tidak banyak akhbar memberi laporan menyeluruh. Bagi akhbar cina, berita yang lebih menarik ialah mogok umum yang dilancarkan oleh GLU (General Labour Union) di Singapura. Mogok ini diilhamkan oleh PKM.

 Terdapat dua kumpulan politik cina – kiri dan kanan. Kumpulan kanan kebanyakannya terdiri daripada ahli-ahli Kuomintang. Sikap mereka dalam kewarganegaraan lebih kepada kerakyatan China. Tanah Melayu hanya negara kedua. Dua tokoh penting kumpulan ini ialah Tan Kah Kiee dan Aw Boon Hwa.   

Kumpulan kiri yang diketuai oleh PKM begitu kuat menentang Kertas Putih malayan union. Satu perkara yang tidak disenangi oleh PKM ialah tidak disebut pembentukan kerajaan demokratik dan hak mengundi. Dalam pada itu, PKM bersetuju secara keseluruhannya konsep Malayan. Walaupun perjuangan mereka untuk mewujudkan negara merdeka komunis.

PKM menganggap Kertas Putih sebagai rancangan penjajahan baru British. Ini diperteguhkan lagi dengan pengekalan Singapura sebagai koloni. Aspek lain yang ditentang oleh PKM ialah keahlian dewan undangan dan eksekutif yang tidak demokratik. PKM mahu diadakan pemilihan umum.

Bantahan-bantahan PKM dianggap oleh British sebagai percubaan awal untuk berjuang secara perlembagaan. Slogan kerajaan demokratik hanyalah slogan untuk mencapai kekuasaan. PKM memang berkeyakinan akan menang apabila pilihan raya diadakan.

Terdapat kumpulan kecil dalam masyarakat cina yang mederate menerima Kertas Putih Malayan Union dan mengkritik beberapa perkara saja. Kumpulan ini menubuhkan Parti Berbilang Kaum iaitu MDU (malayan Demikratik Union) pada 21 Disember 1945. Kebanyakan tokohnya berpendidikan Inggeris. Bagaimanapun MDU akhirnya dipengaruhi oleh komunis dengan kemasukan ahli-ahli PKM dalam parti ini. MDU menuntut beberapa perkara :

I) Kerajaan sendiri dalam lingkingan komanwel. II) Hak mengundi untuk semua rakyat yang berumur 21 tahun dan keatas. III) Pilihan raya bebas dan pembentukan Dewan Undangan. IV) Persamaan hak untuk semua rakyat “malayan”. 

V) Kebebasan penuh untuk berucap, berhimpun dan akhbar. 

VI) Reformasi pendidikan.
VII) Menungkatkan taraf hidup rakyat.

 Rakyat Orang Melayu

Semasa Malayan Union hendak dilaksanakan keadaan di Tanah Melayu tegang. PKM mendalangi beberapa tunjuk perasaan berhubung tuntutan gaji. Ketegangan dan pergaduhan kaum juga berlaku di Johor, Melaka, Pahang, Kelantan, Kedah Perak dan Terengganu. Rakyat Tanah Melayu juga sedang menghadapi masalah-masalah kekurangan makanan. Dalam keadaan sebegini rancangan yang dianggap merugikan rakyat melayu tentu mereka menentang.

(a)Akhbar-akhbar

        

Kertas Putih Malayan Union dilihat dengan rasa takut, marah dan curiga. Berbanding dengan akhbar-akhbar bukan melayu, akhbar-akhbar melayu menerbitkan laporan Reauter tentang rancangan British untuk menubuhkan Malayan Union. Akhbar-akhbar melayu yang yang lantang menentang ialah Warta Negara (Pulau Pinang), Majlis (Kuala Lumpur), dan Utusan Melayu (Singapura). Akhbar-akhbar ini mendesak orang melayu mengadakan perhimpunan melayu seluruh tanah melayu bagi merapatkan barisan menentang Malayan Union. Akhbar juga mahu orang melayu menubuhkan sebuah badan yang berupa Barisan Bersatu Melayu.  

Akhbar berperanan menyiarkan berita-berita,komentar dan rencana-rencana menentang Malayan Union tidak lain daripada menimbulkan keburukan. Akhbar majlis pula menganggap orang melayu akan menjadi red indian di Amerika Syarikat dan kaum asli di Australia.

(bSultan-sultan

Ada antara sultan yang sudah mengatakan kebimbangan sejak misi MacMichael .Sultan Abu Bakar (Pahang) menyerahkan memorandum kepada Mac Michael yang menyerahkan soal imigresen, pelajaran untuk Orang Melayu, dan hak istimewa orang melayu. Yam Tuan Besar Negeri Sembilan dan Undang Empat juga melahirkan rasa tidak puas hati kepada Mac Michael. Sultan Abdul Aziz (Perak) juga meminta kepentingan orang melayu dipelihara.

Setelah sultan-sultan menandatangani perjanjian dangan Mac Michael dan setelah bantahan hebat orang melayu beberapa orang sultan telah membuat bantahan kepada kerajaan British. Sultan Badlishah (Kedah) telah menghantar kawat kepada Setiausaha Pejabat Tanah Jajahan. Baginda mengecam perjanjian baru dan cara Mac Michael berunding dan mengugut. Baginda menganggap perjanjian yang ditandatanganil tidak sah kerana dipaksa. Pada 30 Januari 1946, Sultan Abdul Aziz (Perak) menghantar protes kepada Lord Marchwood dan Lord Elibank.

Sultan-sultan nampaknya telah bersatu secara tidak rasmi dibawah Sultan Kedah Dan Perak. Ekoran daripada itu, sultan Kelantan, Selangor, Yam Tuan Besar Negeri Sembilan Dan Raja Perlis juga menulis petisyen kepada kerajaan British. Bagi menunjukkan perpaduan Sultan Perak, Kedah, Pahang, Selangor dan Yam Tuan Besar Negeri Sembilan menghantar petisyen bersama kepada Hall. Sultan-sultan tidak membantah dasar British tetapi mahu kepentingan orang Melayu dipelihara.   

(c)Pertubuhan-pertubuhan Melayu

Pertubuhan-pertubuhan Melayu yang wujud sejak sebelum Perang Dunia Kedua atau selepas British kembali berkuasa telah menghantar petisyen bantahan ke Pejabat Tanah Jajahan. Surat bantahan yang panjang dihantar oleh Persatuan Melayu dari Kedah dan Perlis.

Selain menghantar surat bantahan pertubuhan-pertubuhan Melayu juga melancarkan tunjuk perasaan. Antara tunjuk perasaan yang terbesar dilakukan di Kota Bharu pada 15 Disember 1945. Tunjuk perasaan ini dianjurkan oleh Kesatuan Melayu Kelantan dan disertai oleh 10ribu orang sebagai membantah kedatangan Mac Michael. Persatuan Melayu Kedah melancarkan tunjuk perasaan Alor Setar pada Januari 1946 dengan disertai 50 ribu orang. Tunjuk perasaan dianjurkan sekali lagi pada bulan berikutnya.

Persatuan-persatuan Melayu bukan sahaja menentang Malayan Union tetapi juga turut mengkritik sultan-sultan yang menandatangani perjanjian Baru. Persatuan melayu di Johor mengkritik Sultan Ibrahim yang menandatangani perjanjian tanpa persetujuan Majlis Mesyuarat Negeri. Ini dianggap bertentangan dengan perlembagaan negeri. Antara tokoh penentang di Johor termasuklah, Dato’ Abd. Rahman Mohd Yassin, Haji Hassan Yunus, Dr. aAwang Hassan dan Dr. Hamzah Hj. Taip.

Dalam jangka waktu 1945-1948 terdapat beberapa kumpulan radikal melayu sama ada pro atau anti-Malayan Union. Sekumpulan Melayu yang masih memperjuanglan gagasan Indonesia/ Melayu Raya telah menubuhkan Parti Kebangsaan Melayu Malaya (PKMM). PKMM diilhamkan daripada Parti Nasionalisme Indonesia pimpinan Sukarno. Dalam  kongres tahunan yang diadakan di Ipoh pada 30 November  1945, PKMM menggariskan lapan garis perjuangan. Garis perjuangan PKMM  selari dengan PKM. Ini tidak menghairankan kerana Pengerusi PKMM iaitu Makhtaruddin Lasso sememangnya aktivis komunis Indonesia. Anggota PKMM  terdiri daripada bekas ahli KMM dan KRIS. PKMM menyokong konsep ‘union’ yang dianggapnya lebih radikal dan bersifat republik. PKMM menuntut kemerdekaan dan Dewan Perwakilan yang dipilih. Parti ini menerbitkan akhbar Pelita Malaya dan Suluh Malaya.

Perpaduan Melayu

Pada awalnya, pertubuhan melayu tidak bersatu untuk menentang Malaya Union dan perpaduan tidak menguntungkan ke arah pan Melayu Malaya. Editor akhbar Majlis, Mohd Yunus Hamidi mencadangkan supaya Dato’ Onn  Jaafar dilantik menjadi pemimpin kongres Melayu Se-Malaya manakala beliau yang juga setiausaha Persatuan Melayu Selangor ditugaskan untuk mengajak persatuan-persatuan lain menerima Dato’ Onn.

Dato’ Onn memulakan kempennya menentang Malayan Union di Johor menerusi pertubuhan Pergerakan Melayu Semenanjung Johor. Akhbar Warta Negara mencadangkan satu kongres Melayu diadakan bagi mengatasi masalah perpecahan Melayu. Salah satu cadangan mengatasi masalah perpecahan dan ke arah perpaduan, orang Melayu memerlukan kepimpinan yang kuat. Orang yang ditunjuk untuk mengetuai orang Melayu ialah Dato’ Onn. Ini dicadangkan oleh editor akhbar Majlis pada 12 Januari 1946.

Dato’ Onn mencadangkan supaya Kongres Melayu Se-Malaya diadakan di Melaka kerana dianggap tempat paling bersejarah. Namun ramai yang mencadangkan Kuala Lumpur sebagai tempat persidangan kerana lebih sesuai dari segi kemudahan. Jawatankuasa Kongres dipilih daripada Persatuan Melayu Selangor dan dipengerusikan oleh Zaaba. Kongres Melayu Semenanjung diadakan pada 1 Mac 1946 selama 4 hari di Kelab Sultan Sulaiman yang dipengerusikan oleh Hishamuddin. Seramai 200 orang perwakilan yang mewakili 41 pertubuhan yang hadir.

Kongres menekankan dua perkara. Pertama, usaha menubuhkan Pergerakan Kebangsaan Melayu dan Kedua ialah, kempen menentang Malayan Union. Semua perwakilan bersetuju jika rancangan Malayan Union hendaklah digagalkan maka pembentukan organisasi kebangsaan yang berkesan diperlukan.  Dan matlamat ini akan hanya dicapai melalui perjuangan.

Dato’ Onn telah dilantik sebagai Pengerusi Kongres. Seorang perwakilan, Dato’ Hamzah Abdullah mencadangkan nama “Pertubuhan Melayu Bersatu”. Cadangan ini disokong oleh Tuan Mohd Arus Lafaz dan meminta ditambah perkataan “Kebangsaan”. Kongres bersetuju dengan nama “Pertubuhan Kebangsaan Melayu Bersatu” atau ringkasnya PEKEMBAR. Bagaimanapun pertubuhan ini lebih dikenali sebagai UMNO. Sebuah jawatankuasa dibentuk untuk merangka peraturan dan perlembagaan.

Apbila Kongres kedua diadakan di Johor Bahru pada 11 dan 12 Mei, penubuhan UMNO diterima. Dato’ Onn dilantik sebagai presiden dan Panglima Bukit Gantang sebagai Pemangku Setiausaha. Dalam kongres ini, enam resolusi diputuskan berhunbung dengan perlembagaan. Kongres telah menghantar telegraf kepada Perdana Menteri Britain dan kumpulan-kumpulan yang bersimpati di England.

Sehari sebelum Malayan Union dirasmikan dan pelantikan gabenor, pemimpin-pemimpin kongres Melayu mengadakan sidang tergempar dan merancang memboikot pelantikan gabenor. Sultan-sultan yang menginap di Hotel Stesyen, Kuala Lumpur untuk hadir di upacara rasmi pelantikan gabenor didatangi oleh pemimpin-pemimpin kongresdan baginda-baginda telah bersetuju untuk tidak hadir di upacara yang diadakan pada 1 April.

Sokongan Melayu

Kempen orang Melayu menentang Malayan Union mendapat simpati daripada beberapa orang bekas pegawai MCS yang penting. Banyak telegram dihantar kepada pegawai-pegawai berkenaan untuk mendapat sokongan. Antara mereka yang bersimpati termasuklah Frank Swettenham dan Richard Windstedt. Kedua-dua mereka berpendapat pentadbiran Tanah Melayu sebelum peperangan telah memberi sumbangan yang besar. Oleh itu, perubahan struktur yang terlalu besar tidak diperlukan. George Maxwell yang mulanya menyokong Malayan Union kemudiannya menentang apabila detail tentangnya dikeluarkan. Dua perkara yang tidak disenangi ialah soal kewarganegaraan dan bentuk kesatuan.

Bantahan-bantahan di London menyebabkan Pejabat Tanah Jajahan menjemput bekas-bekas pegawai untuk berbincang. Mereka mewakili pro-Melayu, Cina dan berkecuali. Kuampulan pro-Melayu lebih ramai dijemput termasuklah Laurence Guillemard, Andrew Caldecott, R.O Winstedt, Sir Cecil Clementi, Frank Swettenham dan George Maxwell.

Tamatnya Malayan Union

Akibat bantahan orang Melayu, kerajaan British menghantar Kapten L.D. Grammans dan Lt. Col. D.R. Rees-Williams untuk meninjau keadaan di Tanah Melayu. Setiap tempat yang mereka lawati disambut dengan tunjuk perasaan anti-Malayan Union. Kerajaan British kemudiannya bersetuju berunding dengan wakil-wakil sultan dan UMNO dalam usaha merangka satu persekutuan baru. Skim persekutuan yang dicadangkan menamatkan Malayan Union.

Sumber : Pelajar yang mengambil subjek pengajian Malaysia ini.